Mięczaki

Małże, ośmiornice, ostrygi, przegrzebki, ślimaki, kalmary, mątwy – to są właśnie mięczaki. Źródłem potencjału alergennego mięczaków jest białko tryptomycyna (masa cząsteczkowa 38KDa). Białko to jest podobne w budowie u wielu gatunków mięczaków.

Stabilność termiczna alergenów mięczaków jest przeciętna. Białka te mogą jednak przetrwać gotowanie.

Ciężkie reakcje stanowią dużą część całkowitej liczby reakcji alergicznych. Reaktywność krzyżowa mięczaków jest dosyć powszechna – występuje ona zwłaszcza w obrębie tej samej grupy alergenów (ślimaki, małże i głowonogi). Po rozpoznaniu alergii na jeden rodzaj mięczaków, pacjentom zazwyczaj zaleca się unikanie wszystkich małży.

Wymienione powyżej białko alergenne jest również zaangażowane w wywoływanie reakcji krzyżowych między insektami i skorupiakami.

Zazwyczaj osoby posiadające alergię na ryby (np. dorsz i łosoś), nie mają alergii na skorupiaki.

Alergie pokarmowe na mięczaki rzadko są zgłaszane dla dzieci (najprawdopodobniej wynika to z tego, iż mięczaki nie są powszechnym składnikiem diety dzieci). Niewiele wiadomo o trwałości alergii na mięczaki.