Gorczyca

Publikacje naukowe najczęściej wskazują albuminę 2s jako główne białko alergenne gorczycy.

Alergen ten często występuje w takich produktach jak: suszone proszki, dressingi, sosy, zupy, marynaty, sosy sałatkowe, oleje.

Stabilność alergenów gorczycy jest wysoka. Są one odporne zarówno na działanie temperatury, jak i soków trawiennych. Ciężkie reakcje alergiczne stanowią dużą cześć w stosunku do całkowitej liczby wszystkich reakcji wywoływanych przez ten alergen.

Reaktywność krzyżowa została stwierdzona w stosunku do różnych gorczyc, rzepaku, albumin 2S. Zgłaszano również przypadki alergii krzyżowych z kalafiorem, brokułami, kapustą, orzechami brazylijskimi.

Literatura medyczna wskazuje również przypadki anafilaksji, ale trudno stwierdzić, aby miały one istotne znaczenie epidemiologiczne. Reakcje bardzo ostre występują rzadko. Do wywołania reakcji alergicznej zwykle potrzebne jest około 7-10 mg białka gorczycy. Część badań wskazuje, że reakcje powstaje przy ilościach poniżej 5mg białka.

Wiele przypadków alergii na gorczycę stwierdza się we Francji. Należy przy tym jednak pamiętać, że Francja jest jednym z krajów o największym spożyciu musztardy (musztarda produkowana jest z gorczycy). Wiele opracowań wskazuje również Hiszpanię oraz Indie, jako kraje o stosunkowo wysokim odsetku osób posiadających alergię na gorczycę.

Badanie zawartości alergenu gorczycy w produktach spożywczych. Dostępne są testy ELISA pozwalające na ilościowe oznaczenie alergennych białek gorczycy. Dla wielu matryc konieczne jest jednak najpierw przeprowadzenie specjalistycznej ekstrakcji, której celem jest usunięcie z niej m.in. polifenoli.